பக்தி முரசு
கீதையின் சாரலில் "விபூதியோகம்" ( பத்தாவது அத்யாயம்)
கீதையின் சாரலில் "விபூதியோகம்" ( பத்தாவது அத்யாயம்)
ப்3ருஹத்ஸாம ததா2 ஸாமாநாம் கா3யத்ரீ ச2ந்த3ஸாமஹம்
மாஸாநாம் மார்க3ஸீஷோsஹம்ருதூநாம்குஸூமாகர:
(ஸ்லோ.35-10)
(ஸ்லோ.35-10)
“ஸாம வேதங்களுள் பிருஹத்ஸாமம் என்பது நானே, வைதீக மந்திரங்களுள் காயத்ரீ நான், மாதங்களில் மார்கழி நான்,ருதுக்களுள் வசந்த ருது நானே.” வேதங்களுள் ஸாம வேதமாக இருப்பதாகக் கூறினார் பகவான்( X.22). இந்த ஸாம வேதத்தில் ஒரு பகுதி ப்ருஹத்லஸாமம் என்பது. மிகவும் இனிமையான ராகம் இதற்குண்டு. இந்த கானம் இரவில் பாடப்படுகிறது. ப்ருஹத்ஸாமம் பகவானின் விபூதி ரூபமாக இருப்பதாகக் கூறுகிறார். காயத்ரீ மந்திரத்தின் பெறுமை யாரும் அறிந்ததே. காயத்ரீ எல்லா வேதங்களின் ஸாரம். பாவங்களை போக்கும் மந்திரம் இது. இந்த லோகத்திலும் பரலோகத்திலும் கூட தூய்மைபெற காயத்ரீ மந்திரம் மிகசி சிறந்தது. மாதங்களில் சிறந்தது மார்கழி. இந்த மாதத்தில் பூஜைகள் மற்றும் பஜனைகள்
விஷேசமாகச் செய்யப்படுகிறது. இந்த மாதம் பகவத் த்யானத்திற்கு சிறந்த மாதமாகக் கருதப்படுகிறது. இம்மாதத்தில் வயல்களில் விளைந்த தானியங்கள் அறுவடைச் செய்யப்பட்டு மக்கள் மன மகிழ்ச்சியுடன் செல்வத்துடன் இருப்பார்கள். பகவான் மார்கழி மாதத்தை தன் ஸ்வரூபம் என்கிறார். ஆறு வித ருதுக்களில் சிறந்தது வஸந்த ருது. பருவங்களில் வசந்தம் மிகவும் இன்பமானதாகும். இக்காலத்தில் மலர்கள் பூத்துக் குளுங்கும். தாவரங்கள் செழித்து நிற்கும். வெப்பமும் குளிரும் மிதமானதாக மனதிற்கு இதமானதாக இருக்கும். பகவான் வஸந்த ருதுவை தம் ஸ்வரூபம் என்கிறார். ஸ்லோகத்தின்உட்கருத்து:“ரதந்தரம் முதலிய ஸாமங்களில் மேலான ப்ருஹத்ஸாமத்திற்கு ஸ்ரேஷ்டத்தைக் கொடுத்துக்கொண்டு ப்ருஹத்ஸாமத்தி லிருப்பவன். வேத சந்தங்களில் உத்தமமாகிய காயத்ரிக்கு முக்கியத்துவத்தைக் கொடுத்துக்கொண்டே, என்னை துதிப்பவர்களை ரக்க்ஷிப்தினால் காயத்ரீ ஸப்த வாச்யனாய் காயத்ரியிலிருக்கிறேன். எல்லா மாதங்களைவிட மார்கழி மாதத்திற்கு மேன்மையைக் கொடுத்துக்கொண்டே மார்கஷீச மாதத்திலிருக்கிறேன். ருதுக்களில் உத்தமமான வஸந்த ருதுவிற்கு நியாமகனாயும், அவரவர் யோக்யதைக்குகந்தவாறு ஞானத்தைக் கொடுப்பவனாயும் ‘குஸூமாகர:’ ஸப்த வாச்யனாய் வஸந்த ருதுவிலிருப்பவன்”. –பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணர்- இங்கே ஒரு துளி: ஹரிஓம்- ஸ்ரீமத்வாச்சார்யர் – வாழ்க்கைவரலாறு மற்றும் தத்துவம் :(பகுதி 7) (படைப்பு: ஆதிமைந்தன்) அச்சுதப்ரேக்ஷர் தன்னுடைய குருவான பிராக்ஞ தீர்த்தருடன் மாயாவாதத்தை அவலம்பனம் செய்து வந்தார். அச்சுதப்ரேக்ஷரின் குரு தன் சீடருக்கு இவ்வாறு உபதேஸம் செய்தார் ‘அஹம் ஸ்வயம் ப்ரம்ஹ ந கிஞ்சிதஸ்திமத்’ (ஸூமத்வவிஜயம் IV-10). ‘நானே ப்ரம்மம் என்ற தத்துவம் நீங்கப்பெற்றால்தான் பகவத்தத்துவ ஞானம் சிறப்பாக
அமையும், முன்னுக்குபின் முரண்பாடான தர்கரீதிக்கு உதவாத மாயாவாதத்தை நம்பவேண்டாம், எனது குரு கூறிவந்த ஜீவ ப்ரம்ம ஐக்யத்தைப் பின்பற்றி முக்தி பெற்றதற்கான ஆதாரமில்லை, எனவே பகவத்த்யானம் செய் மேக்ஷம் பெறுவாய்’’ என்று உபதேஸித்தார். இந்த உபதேஸத்தை ஏற்று ரெளப்யபீடபுரம் சென்று குரு கூறிய தத்வக்ஞானம் அறியவேண்டி, அனந்தேஸ்வரரின் சேவை செய்துகொண்டிருந்த சமயத்தில், இறைவன் ஒரு மனிதன் மீது
ஆவேசமாகத் தோன்றி, உன் சேவையை மெச்சினேன், உண்மையான தத்வக்ஞானம் அறிந்த சீடன் ஒருவன் விரைவில் உனக்குக் கிடைப்பான் என்று கூறி மறைந்தார். சிறிது காலத்தில் ஸஜ்ஜனர்களுக்கு குருவான வாயுபகவானின் அவதார புருஷரான வாசுதேவன் (ஸ்ரீமத்வர்) அச்சுதப்ரோக்ஷரின் இருப்பிடம் வந்து தன்னை சீடனாக்கிக்கொள்ளும்படி வேண்டினார். வாசுதேவன், நேத்ராவதி நதிக்கரையை அடுத்த காரே ஊரே என்னும் கிராமத்தில் குத்யாடி என்னும் மடத்தில் அச்சுதப்ரேக்ஷருக்கு சேவை செய்துகொண்டு, தன் ஸன்யாச தர்மத்திற்கு தேவையான அப்யாஸங்களைச் செய்துவந்தார். இதை தெரிந்துகொண்ட மத்யகேஹர் அவ்விடம் வந்து ஸன்யாசம் ஏற்பதை ஆட்சேபித்து தன் மகனிடம் வாக்குவாதம் செய்தார். மத்யகேஹர் தன் மகனான் வாசுதேவனிடம் ஸன்யாசம் ஏற்க வேண்டாம் என்று வேண்டிக்கேட்டுக்கொண்டார். வாசுதேவன், தந்தையின் வேண்டுகோளை ஏற்காததால், மத்யகேஹர் கோபம்கொண்டார். பிறகு இவ்வாறு பேசலானார்: “வாசுதேவா! தாய் தந்தையர் வயதான காலத்தில், அவர்களுக்கு பணிவிடை செய்து, கர்மகார்யங்களைச் செய்வது ஒரு மகனின் கடமையல்லவா? இதையே ஸாஸ்த்திரங்கள் எடுத்துக் கூறுவதை நீ படிக்கவில்லையா? என் இரண்டு மகன்கள் இறந்துவிட்டதால் ஒரே மகனாக இருக்கும் உன்னையும் இழக்க விரும்பவில்லை”, என்று எடுத்துக்கூறினார். தன் தந்தையின் நியாயமான கோரிக்கையை ஏற்று, வாசுதேவன், தங்களுக்கு பணிவிடை செய்வதற்கு இன்னொரு மகன் பிறந்த பிறகு, தான் ஸன்யாசம் ஏற்பதாக உறுதிகூற, மத்யகேஹர் சமாதானமடைந்தார். தன் தாயையும் சமாதானம் செய்ய எத்தணித்த வாசுதேவன், தாய் அனுமதிகொடுக்கவில்லை என்றால், தான் காணமுடியாத இடத்திற்கு தேசத்தைவிட்டே சென்றுவிடுவேன் என்று கூற, தாய் அச்சமுற்று மகன் சன்யாசம் எடுத்துக்கொள்ள சம்மதித்தார்.
. (தொடர்ச்சி)
விஷேசமாகச் செய்யப்படுகிறது. இந்த மாதம் பகவத் த்யானத்திற்கு சிறந்த மாதமாகக் கருதப்படுகிறது. இம்மாதத்தில் வயல்களில் விளைந்த தானியங்கள் அறுவடைச் செய்யப்பட்டு மக்கள் மன மகிழ்ச்சியுடன் செல்வத்துடன் இருப்பார்கள். பகவான் மார்கழி மாதத்தை தன் ஸ்வரூபம் என்கிறார். ஆறு வித ருதுக்களில் சிறந்தது வஸந்த ருது. பருவங்களில் வசந்தம் மிகவும் இன்பமானதாகும். இக்காலத்தில் மலர்கள் பூத்துக் குளுங்கும். தாவரங்கள் செழித்து நிற்கும். வெப்பமும் குளிரும் மிதமானதாக மனதிற்கு இதமானதாக இருக்கும். பகவான் வஸந்த ருதுவை தம் ஸ்வரூபம் என்கிறார். ஸ்லோகத்தின்உட்கருத்து:“ரதந்தரம் முதலிய ஸாமங்களில் மேலான ப்ருஹத்ஸாமத்திற்கு ஸ்ரேஷ்டத்தைக் கொடுத்துக்கொண்டு ப்ருஹத்ஸாமத்தி லிருப்பவன். வேத சந்தங்களில் உத்தமமாகிய காயத்ரிக்கு முக்கியத்துவத்தைக் கொடுத்துக்கொண்டே, என்னை துதிப்பவர்களை ரக்க்ஷிப்தினால் காயத்ரீ ஸப்த வாச்யனாய் காயத்ரியிலிருக்கிறேன். எல்லா மாதங்களைவிட மார்கழி மாதத்திற்கு மேன்மையைக் கொடுத்துக்கொண்டே மார்கஷீச மாதத்திலிருக்கிறேன். ருதுக்களில் உத்தமமான வஸந்த ருதுவிற்கு நியாமகனாயும், அவரவர் யோக்யதைக்குகந்தவாறு ஞானத்தைக் கொடுப்பவனாயும் ‘குஸூமாகர:’ ஸப்த வாச்யனாய் வஸந்த ருதுவிலிருப்பவன்”. –பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணர்- இங்கே ஒரு துளி: ஹரிஓம்- ஸ்ரீமத்வாச்சார்யர் – வாழ்க்கைவரலாறு மற்றும் தத்துவம் :(பகுதி 7) (படைப்பு: ஆதிமைந்தன்) அச்சுதப்ரேக்ஷர் தன்னுடைய குருவான பிராக்ஞ தீர்த்தருடன் மாயாவாதத்தை அவலம்பனம் செய்து வந்தார். அச்சுதப்ரேக்ஷரின் குரு தன் சீடருக்கு இவ்வாறு உபதேஸம் செய்தார் ‘அஹம் ஸ்வயம் ப்ரம்ஹ ந கிஞ்சிதஸ்திமத்’ (ஸூமத்வவிஜயம் IV-10). ‘நானே ப்ரம்மம் என்ற தத்துவம் நீங்கப்பெற்றால்தான் பகவத்தத்துவ ஞானம் சிறப்பாக
அமையும், முன்னுக்குபின் முரண்பாடான தர்கரீதிக்கு உதவாத மாயாவாதத்தை நம்பவேண்டாம், எனது குரு கூறிவந்த ஜீவ ப்ரம்ம ஐக்யத்தைப் பின்பற்றி முக்தி பெற்றதற்கான ஆதாரமில்லை, எனவே பகவத்த்யானம் செய் மேக்ஷம் பெறுவாய்’’ என்று உபதேஸித்தார். இந்த உபதேஸத்தை ஏற்று ரெளப்யபீடபுரம் சென்று குரு கூறிய தத்வக்ஞானம் அறியவேண்டி, அனந்தேஸ்வரரின் சேவை செய்துகொண்டிருந்த சமயத்தில், இறைவன் ஒரு மனிதன் மீது
ஆவேசமாகத் தோன்றி, உன் சேவையை மெச்சினேன், உண்மையான தத்வக்ஞானம் அறிந்த சீடன் ஒருவன் விரைவில் உனக்குக் கிடைப்பான் என்று கூறி மறைந்தார். சிறிது காலத்தில் ஸஜ்ஜனர்களுக்கு குருவான வாயுபகவானின் அவதார புருஷரான வாசுதேவன் (ஸ்ரீமத்வர்) அச்சுதப்ரோக்ஷரின் இருப்பிடம் வந்து தன்னை சீடனாக்கிக்கொள்ளும்படி வேண்டினார். வாசுதேவன், நேத்ராவதி நதிக்கரையை அடுத்த காரே ஊரே என்னும் கிராமத்தில் குத்யாடி என்னும் மடத்தில் அச்சுதப்ரேக்ஷருக்கு சேவை செய்துகொண்டு, தன் ஸன்யாச தர்மத்திற்கு தேவையான அப்யாஸங்களைச் செய்துவந்தார். இதை தெரிந்துகொண்ட மத்யகேஹர் அவ்விடம் வந்து ஸன்யாசம் ஏற்பதை ஆட்சேபித்து தன் மகனிடம் வாக்குவாதம் செய்தார். மத்யகேஹர் தன் மகனான் வாசுதேவனிடம் ஸன்யாசம் ஏற்க வேண்டாம் என்று வேண்டிக்கேட்டுக்கொண்டார். வாசுதேவன், தந்தையின் வேண்டுகோளை ஏற்காததால், மத்யகேஹர் கோபம்கொண்டார். பிறகு இவ்வாறு பேசலானார்: “வாசுதேவா! தாய் தந்தையர் வயதான காலத்தில், அவர்களுக்கு பணிவிடை செய்து, கர்மகார்யங்களைச் செய்வது ஒரு மகனின் கடமையல்லவா? இதையே ஸாஸ்த்திரங்கள் எடுத்துக் கூறுவதை நீ படிக்கவில்லையா? என் இரண்டு மகன்கள் இறந்துவிட்டதால் ஒரே மகனாக இருக்கும் உன்னையும் இழக்க விரும்பவில்லை”, என்று எடுத்துக்கூறினார். தன் தந்தையின் நியாயமான கோரிக்கையை ஏற்று, வாசுதேவன், தங்களுக்கு பணிவிடை செய்வதற்கு இன்னொரு மகன் பிறந்த பிறகு, தான் ஸன்யாசம் ஏற்பதாக உறுதிகூற, மத்யகேஹர் சமாதானமடைந்தார். தன் தாயையும் சமாதானம் செய்ய எத்தணித்த வாசுதேவன், தாய் அனுமதிகொடுக்கவில்லை என்றால், தான் காணமுடியாத இடத்திற்கு தேசத்தைவிட்டே சென்றுவிடுவேன் என்று கூற, தாய் அச்சமுற்று மகன் சன்யாசம் எடுத்துக்கொள்ள சம்மதித்தார்.
. (தொடர்ச்சி)
Å¢‰Ï…†ŠÃ¿¡Á:) †¡¢ µõ :
ôტ‰Ï÷§À¡4ƒ¿õ §À¡4쾡 …†¢‰Ï÷ƒ¸3¾¡3¾¢3ƒ:/
«¿§¸¡4 Å¢ƒ§Â¡ §ƒ¾¡ Å¢ŠÅ§Â¡¿¢: Ò¿÷Å…¥:// (16)
«¿§¸¡4 Å¢ƒ§Â¡ §ƒ¾¡ Å¢ŠÅ§Â¡¿¢: Ò¿÷Å…¥:// (16)
¯§Àóò3§Ã¡ Å¡Á¿ ôáõ…¥Ã§Á¡¸4 …¥º¢å÷ƒ¢¾:/
«¾£óò3Ã: …íìÆ: …÷§¸¡3 ò4Õ¾¡òÁ¡ ¿¢Â§Á¡ ÂÁ://(17)
«¾£óò3Ã: …íìÆ: …÷§¸¡3 ò4Õ¾¡òÁ¡ ¿¢Â§Á¡ ÂÁ://(17)
§¾Åõ ¿¡Ã¡Â½õ ¿òÅ¡, …÷ŧ¾¡„ Å¢Å÷ƒ¢¾õ /À¡¢â÷½õ ÌåõŠº¡ý ¸£ ¾¡÷ò¾õ Ō¡Á¢ §Ä…¾//
…ÁŠ¾ ̽ …õâ÷½õ …÷ŧ¾¡„ Å¢Å÷ƒ¢¾õ / ¿¡Ã¡Â½õ ¿ÁŠìÕò ¸£¾¡ ¾¡òÀ÷ Ó//
ஹரே ராம ஹரே ராம ராம ராம ஹரே ஹரே/
ஹரே கிருஷ்ண ஹரே கிருஷ்ண கிருஷ்ண கிருஷ்ண ஹரே ஹரே/
