பக்தி முரசு (ஒரு பக்க வாராந்திர இதழ்)
சாரல் 05 துளி 30 தேதி 16.10.2011
கீதையின் சாரலில்..... விஸ்வரூபதர்சன யோகம் (11ம் அத்யாயம்)
மந்யஸே யதி3 தச்ச3க்யம் மயா தி3ரஷ்டுமிதி ப்ரபோ4!/
யோகே3ஸ்வர ததோ மேத்வம்த3ர்ஸயாத்மாநம்வ்யயம்// (அத்.11ஸ்லோ.4)
அர்சுனன், ப்ரபுவே!, யோகேஸ்வரா என்று ப்ரார்த்திக்கிறான், “ஹே க்ருஷ்ணா! உங்களின் விபூதி தத்துவங்களை நான் கேட்டு அறிந்துகொண்டேன். நீங்கள் கூறியது எல்லாம் உண்மைதான். எனக்கு அதில் பூர்ணமான நம்பிக்கை உள்ளது. நீங்கள் அதை தர்சனமாகக் காட்டினால் நான் இன்னும் பூர்ணதிருப்த்தி அடைவேன். உங்களின் ஸ்வரூபத்தை காணவேண்டும் என்ற ஆவலும் எனக்கு அதிகரித்துள்ளது. உங்களின் விஸ்வரூபத்தை காண எனக்கு யோக்யதை இருக்குமானால் காண்பிப்பாயாக” என்பதாக வேண்டுகிறான்.
அர்சுனன் பகவானின் பக்தன். பகவானின் எல்லாயற்ற சக்தியை உணர்ந்தவன். ஸ்ரீகிருஷ்ணரின் அருளில்லாமல் அவரின் ஸ்வரூபத்தை காண்பெதென்பது சாத்யமல்ல என்பதை உணர்ந்திருக்கிறான். சிந்தனைக்கு எட்டாதவரும், எல்லையற்றவருமான பகவானை அர்சுனன் யாசிக்கிறான். தனக்கு விஸ்வரூபத்தைக் காணவேண்டும் என்ற கோரிக்கை நியாயமானது என்று கருதினால் தன்னைத் தகுதியுடையவனாகச் செய்து, தர்சனம் கொடுத்தருள வேண்டும் என்பதே அர்சுனனின் ப்ரார்த்தனை.
ஸ்லோகத்தின் உட்கருத்து “மஹாப்ரபுவே! நான் அந்த ரூபத்தை காண சக்தியுள்ளவன் என்று நீ நினைத்தால், சகல சக்திகளுக்கும் ஈஸ்வரா, யோகேஸ்வரா! என்றும் அழியாத உன்னுடைய ஸ்வரூபத்தை எனக்குக் காட்டுவாயாக.” –அர்சுனன்-
இங்கே ஒரு துளி: ஸ்ரீமத்வாச்சார்யர் – வாழ்க்கை வரலாறு மற்றும் தத்துவம் :(பகுதி 14) (படைப்பு: ஆதிமைந்தன்) வேத மந்திரங்களின் உட்கருத்தை அறியாது மேலோட்டமான பொருளை அறிந்த மக்களின் மனதில் வேதங்களின் உண்மையானப் பொருளை பதியவைத்து, ஸ்ரீவேதவ்யாஸர் போதித்த தத்துவ ஞானத்தை விளக்கி, மோக்ஷோயுபாயத்திற்கான விசேஷ அர்த்தங்களை எடுத்துக்கூறி, ஸஜ்ஜனர்களை நல்வழிப்படுத்தி மீண்டும் ஸ்ரீபத்ரிகாஸ்ரமம் சென்றடைந்தார். அங்கு பகவான் ஸ்ரீவேதவ்யாஸரை தரிஸித்து, நமஸ்கரித்து, மீண்டும் திரும்பிவந்து தம் சீடர்களுடனே உடுப்பி க்ஷேத்ரம் வந்து தாம் ஸ்தாபித்த உடுப்பி ஸ்ரீகிருஷ்ணரை ப்ரார்த்தித்தார்.
ஸ்ரீமத்வாச்சார்யரின் அற்புத செயல்கள் : ஸ்ரீமதாச்சார்யர் பத்ரிகாஸ்ரமம் செல்லும் வழியில் நடந்த சில அற்புதமான வியக்க வைக்கும் நிகழ்ச்சிகள் நடைபெற்றன.
ஒரு சமயம் ஈஸ்வரதேவன் என்ற மன்னன் அவ்வழியாக சென்று கொண்டிருந்த வழிபோக்கர்களை எல்லாம் வழிமறித்து, மண்ணைத் தோண்டி எடுக்குமாறு கட்டளையிட்டுக்கொண்டிருந்தான். அவ்வமையம் ஸ்ரீமதாச்சார்யர் தம் சீடர்களுடன் அவ்வழியே செல்லவேண்டியதாயிற்று. எல்லோரையும் போலவே, ஸ்ரீமதாச்சார்யரையும் நினைத்து, அம்மன்னன், மண்ணைத் தோண்டவேண்டும் எனக் கட்டளையிட்டான். அதற்கு ஸ்ரீமதாச்சார்யர் தாங்கள் சன்யாசிகளாகையால் தமக்கு அனுபவம் இல்லையாகையால் அம்மண்ணையே எவ்வாறு தோண்ட வேண்டும் என்று செய்துகாட்டுமாறுக் கூற, அம்மன்னன் ஒப்புக்கொண்டு தோண்ட ஆரம்பித்தான், ஆச்சார்யரின் மஹாசக்தியினால் கட்டுண்ட அம்மன்னன், ஆச்சார்யரும், சீடர்களும் வெகுதூரம் சென்றபின்பும் தோண்டும் செயலை நிறுத்தாமல் செய்துகொண்டே இருந்தது அங்கிருந்தோரை வியக்கச் செய்தது.
ஒரு சமயம், டில்லியை ஆட்சி செய்த பால்பன் என்ற மன்னன் தன் எதிரிகளின் மீது பயம் கொண்டு, எதிரிகள் கங்கை நதியைக் கடக்கக் கூடாது என்பதற்காக, படகுகள் செல்வதை தடைசெய்தான். அச்சமயம், ஆச்சார்யர் தம் சீடர்களுடன் கங்கையைக் கடந்து அக்கரைக்குச் செல்ல வேண்டியதாயிருந்தது. தம் சீடர்கள் கரையைத் தாண்ட முயற்சிக்க வேண்டாம் எனக் கூறியதை அலட்சியம் செய்து, ஒரு சீடரை தம்மை பிடிக்கச் சொல்லி, அவருக்கு பின் ஒவ்வொருவராகப் பிடித்துக்கொள்ள, கடக்க இயலாத கங்கையை தம் சீடர்களுடன் எளிதாகக் கடந்து சென்றார். அவ்வமையம் கரையைச் சுற்றியிருந்த காவல்படை வீரர்கள், ஆச்சார்யர் தன் சில சீடர்களுடன் கரையைக் கடந்து வருவதைக் கண்டு, அவர்களை எதிரிகலென்றெண்ணி, தங்களுடைய இடைவாளைக் கையிலேந்தி, “நில்லுங்கள்” என்றும் “கொல்லுங்கள்” என்றும் கூக்குரலிட்டு அருகில் ஓடி வந்ததைக் கண்ட ஆச்சார்யர், “நீங்கள் அதிகம்பேர் உள்ளீர்கள், நாங்களோ சிலரே உள்ளோம். எனவே நீங்கள் பயப்படவேண்டாம். நாங்கள் உங்கள் மன்னனை நேசக்கரத்துடன் சந்திக்க விரும்புகிறோம்” என்று அவர்கள் பேசும் துருக்கிய மொழியில் பேசினார். ஆசார்யரின் மொழியைக் கேட்ட அவ்வீரங்கள் பாம்பு மகுடிக்கு மயங்குவதுபோல் மயங்கி செய்வதறியாது அப்படியே நின்றுவிட்டனர். இந்நிகழ்வுகளை அரண்மனை மேல்மாடியிலிருந்து பார்த்துக்கொண்டிருந்த மன்னன், ஆச்சார்யரின் வியத்தகு செயலையும், தோற்றத்தையும் கண்டு கீழிறங்கி வந்தான். . (இன்னும் தொடரும்...........)
தே3வம் நாராயணம் நத்வா, ஸர்வதோ3ஷ விவர்ஜிதம்/
பரிபூர்ணம் கு3ரூம்ஸ்சான் கீ3, தார்த்த2ம் வக்ஷ்யாமி லேஸத//
ஸமஸ்த கு3ண ஸம்பூர்ணம், ஸர்வதோ3ஷ விவர்ஜிதம்/
நாராயணம் நமஸ்க்ருஸத்ய, கீ3தா தாத்பர்ய முச்யதே//
ஹரே ராம ஹரே ராம ராம ராம ஹரே ஹரே/
ஹரே கிருஷ்ண ஹரே கிருஷ்ண கிருஷ்ண கிருஷ்ண ஹரே ஹரே/
