கீதையின் சாரலில் விபூதி யோகம் 10ம் அத்யாயம்
த்3யூதம் ச2லயதாமஸ்மி தேஜஸ்தேஜஸ்விநாமஹம்
ஜயோஸ்மி வ்யவஸாயோஸ்மி ஸத்த்வம் ஸத்த்வதாமஹம் (அத்.10-ஸ்லோ.36)
“பிறரை வஞ்சித்து ஏமாற்றும் தொழில்களில் சூடாடும் தொழில் நானே. தேஜஸூள்ள அதாவது ஒளிரும் பதார்த்தங்களில் தேஜஸ் நானே. வெற்றியும் விடா முயற்சியும் நிச்சய புத்தியும் நானே”. சூடாட்டம் என்பது தீய செயல். வஞ்சனை செய்து ஏமாற்றும் தொழிலில் சூதாட்டம் மிகச் சிறந்த தொழில். இத்தொழிலில் ஈடுபடவேண்டும் என்பதற்காக பகவான் இதைச் சொல்லவில்லை. மனிதர்களில் ஸாத்வீக, ராஜஸ மற்றும் தாமஸ குணம் படைத்தவர்கள் இருக்கிறார்கள். இந்த ஒவ்வொரு குணங்களிலும் சிறப்பு மிக்கவர்கள் உண்டு. எதுஒன்றில் சிறப்புத் தன்மை ஏற்பட்டு சிறப்பு மிக்கதாக ஓங்கி நிற்கிறதோ அது அக்ரினைப்பொருளாக இருந்தாலும் சரி, அல்லது உயிருள்ளப்பொருளாக இருந்தாலும் சரி அவற்றில் பகவானுடையத் தனித்தன்மை பிரதிபலிக்கிறது என்றே பொருள். அதுபோல வஞ்சனை தொழிலில் சூதாட்டத்தில் தம் ஸ்வரூபம் இருப்பதாகக் கூறுகிறார். வெற்றிபெற்றவர்களில் ஜயம் என்ற ரூபத்துடனும், விடாமுயற்சியுடையவர்களில் நிச்சய ஞானமாகவும், ஸாத்வீகர்களிடம் நான் ஸத்ய குணமாகவும் இருப்பதாக பகவான் கூறுகிறார். ஸ்லோகத்தின் உட்கருத்து “ வஞ்சனை செய்பவர்களிடமிருக்கும் சூதாட்டத்திற்கு நியாமகனாய் த்யூத ஸப்த வாச்யனாய் சூதிலிருக்கிறேன். தேஜஸூடன் பிரகாசிக்கும் பொருள்களில் ஒளியாயிருக்கிறேன். ஜயஸீலர்களில் இருக்கும் வெற்றிக்கு நியாமகனாய் ஜெய த்திலிருக்கிறேன். நிச்சய ஞானமும் விடாமுயற்சியும் கொண்டவர்களிடையே வ்யவஸாய ஸப்த வாச்யனாய் நிச்சய ஞானத்திலிருக்கிறேன். பலம்பெற்றவர்களிடையே பலத்திற்கு நியாமகனாய் ஸத்ய என்னும் பெயருடன் பலத்திலிருக்கிறேன்.- பகவான் ஸ்ரீகிருஷ்ணர்- இங்கே ஒரு துளி: ஹரிஓம்- ஸ்ரீமத்வாச்சார்யர் – வாழ்க்கைவரலாறு மற்றும் தத்துவம் :(பகுதி 8) (படைப்பு: ஆதிமைந்தன்) வரும் கல்பத்தில் பிரம்ம பதவியை ஏற்கவிருக்கும் வாயு பகவானின் அவதார புருஷறான வாசுதேவன், துர்மதங்களைக் கண்டித்து, பகவத்தத்துவத்தை நிலைநாட்ட, தாய் தந்தையரின் அனுமதிபெற்று, அச்சுதப்ரேக்ஷரின் சீடராக, தனது 11ம் வயதில், பூர்ணபிக்ஞ தீர்த்தர் என்னும் நாமப் பெயருடன், விதிமுறைகளை அனுசரித்து, தேகம், ஆத்மா மற்றும் இந்திரியங்கள் மீதுள்ள பற்றுதலை விட்டு, அவைகளை க்ருஷ்ணார்ப்பணம் செய்து, ஸன்னியாச ஆஸ்ரமத்தை பூர்ணமாக ஏற்றார். பூர்ணப்ரக்ஞர் சன்யாசம் எடுத்த 40 நாட்களில் சீடர்களுடன் வாதிட்டுவென்றார். அச்சுதப்ரேக்ஷர் அத்வைத சித்தாந்தத்தை கடைபிடித்து வந்தபோது, அவரின் புதிய சிஷ்யறான ஸ்ரீமத்வர் த்வைத சித்தாந்த தத்துவங்களை புரியும்படி விளக்கங்களை எடுத்துச்சொல்லி, தன்னுடைய கருத்துக்கள் ஸத்யமானது என்றும் ஸ்திரமானது என்றும் வாதிட்டார். ஸ்ரீமத்வர் இந்த அளவிற்கு இயற்கையாகவே, பாகவதத்திலும் மற்ற பாடங்களிலும் புலமை பெற்றிருப்பது குருவிற்கு ஆச்சரியத்தைத் தந்தது. இவருடைய முந்தைய பிறவியில் பூர்வஜன்மஸூ ஹி வேத பிரேத3ம் ஸர்வமித்யமித பு3த்தி3ருவாச (ஸூமத்வவிஜய-ஸர்கம்4-53) என்பதாக, பூர்வ ஜன்மத்தில் வேதவ்யாஸரின் அருளைப்பெற்றதால் தனக்கு கிடைத்தவை என்பதாக ஸ்ரீமத்வரே கூறியதாக ஸ்ரீஸூமத்வவிஜயத்தில் கூறப்படுவதை காண்கிறோம். (V) 8. ஸாஸ்த்திர விசாரமும் தீர்த்த யாத்திரையும்: சன்யாசம் என்பது, ஒருவர் தன்னுடைய வாழ்வில் தாய், தந்தையர், மனைவி, மக்கள், சொந்தபந்தம், ஆசாபாசங்கள், கேளிக்கைகள் யாவற்றையும் துறந்து ஒரு பற்றற்ற நிலையில், ஆகார மற்றும் ஆசார அனுஷ்டானங்களைக் கடைபிடித்து வேதங்கள் கூறும் ஹரிஸர்வோத்தமன் என்ற பகவத்தத்துவத்தை அறிந்து, தன்னுடைய சீடர்களுக்கும் முறைப்படி எடுத்துக்கூறி, ஞானபக்தி வைராக்யத்துடன் சதாகாலமும் ஹரிஸ்மரனை செய்துகொண்டிருப்பதே ஆகும். அதி உத்தமரான வாயு பகவானின் அவதார புருஷராக பூவுலகில் அவதரித்த ஸ்ரீமத்வர் ஸன்யாச தர்மத்தை மிகவும் சிறப்பான முறையில் அனுஷ்டானம் செய்ததால், குருவான அச்யுதப்ரேக்ஷர் அவரை பாராட்டி யுவராஜ பட்டாபிஷேகம் செய்வித்து “ஆனந்த தீர்த்தர்” என்ற பட்டப்பெயரை சூட்டினார். ஆனந்த ஸ்வரூபியான பரமாத்மா ஸ்ரீமதானந்த தீர்த்தரின் பரிசுத்தமான க்ஷேத்ரம் என்னும் ஹிருதயத்தில் எப்பொழுதும் குடிகொண்டிருப்பதாலும், மோக்ஷோயுபாயத்திற்கான ஹரி சர்வோத்தமன் எனற ஸாஸ்த்திரத்தை உலகினுக்கு தந்ததாலும், இவருக்கு“ஆனந்த தீர்த்தர்” என நாமகரணம் செய்யப்பட்டது மிகவும் சிறப்புமிக்கதாகவும், பொருத்தமானதாகவும் இருந்தது. (தொடரும்..........)
ஹரே ராம ஹரே ராம ராம ராம ஹரே ஹரே/
ஹரே கிருஷ்ண ஹரே கிருஷ்ண கிருஷ்ண கிருஷ்ண ஹரே ஹரே/
No comments:
Post a Comment